Racó de Sa Palomera X


Com enyoro passar per davant i no poder-te fer una foto. Pujar a sobre teu i mirar a un cantó i a l'altre i gaudir de la meravella de poble que tenim. Però també penso que si has aguantat tants d'anys el pes de la gent i el foc pirotècnic que cada any se celebra per la festa major i no t'has ensorrat, em dona forces per pensar que Blanes i la resta del país tirarem endavant i guanyarem aquesta partida a la Covid 19. Aquesta entrada també està dedicada a la gent que està a primera fila. Sanitaris, Policia, gent del sector de primeres necessitats, Voluntaris... Gràcies a tots per cuidar-nos!!!








Comentaris

joaquín ha dit…
¡Como para no echarlo de menos!
josep ha dit…
Comparteixo absolutament tot el que dius.
Una abraçada Jordi i cuideu-vos
Laura ha dit…
Molt bonica, quines ganes!!!
Besos.
Margaret D ha dit…
Lovely capture.
We will overcome the Covid-19.
I'm burning a candle each night to remind me of all those essential people who keep us alive and with food. To give thanks to them.
If I was younger I would be working in a hospital as I am a retired Registered Nurse.
Take care.
Jordi
gostei da foto
se cuide

besitos

:)
Antonio Rodriguez ha dit…
Todos echamos de menos nuestros lugares de paseo pero hay que resisitrir si queremos ganarle la batalla al COVI-19
Un abrazo y cuidate.
Carmela ha dit…
Seguro que podremos volver a pisar la arena y disfrutar del mar, y de tantas otras cosas. Confiemos.
La foto es preciosa.
Un hermoso homenaje a todos ellos, Jordi.

Un beso
Ana Manotas Cascos ha dit…
Es preciosa la imagen, espero que pronto podamos disfrutar del mar. Un saludo y cuidate.
Ildefonso Robledo ha dit…
Hay, simplemente, que vivir el dia a dia... No podemos esperar nada mas
Un abrazo
Montse ha dit…
No podía haber un altre racò més maco!!
Molts petons.
Debe de ser muy duro, vivir tan cerca del mar y no poder disfrutarlo, pero hay que mirar con optimismo y pensar de que de esto se va a salir. Volverán días mejores en que podamos pasear de nuevo por la orilla del mar y hacer esas fotografías que retratan su belleza....de momento hay que conformarse con no salir de casa. La espera merece la pena. Cuando por fín salgamos a la calle, disfrutaremos diez veces más que antes.

Besos

Kaya ha dit…
It's an uncertain and difficult time but we will go through this time and we will heal.
I like this photograph that invites you to walk on this peaceful beach and enjoy the scenery. It's very beautiful! Stay safe and healthy!
A warm hug.
Dolors Clota ha dit…
Jordi,

Quina alegria veure que reprens la teva passió fotogràfica i que la comparteixes de nou!

Una abraçada i molta salut!
Carmela ha dit…
Feliz día de Sant Jordi!!

Un beso

Último libro leído

Último libro leído
La novela que nos cuenta la dura realidad de las mujeres españolas obligadas a prostituirse en los campos de concentración. Yo, Isidora Ramírez García, que perdí mi nombre cuando abandoné España junto a mi madre, Carmen, y a mi tía Teresa en 1939 en busca de mi hermano Ignacio, voy a contarte mi historia, María. Para que sepas quién soy y quién era tu abuela, y todo aquello que reunió a nuestras familias durante la Guerra Civil para separarlas después. Sabrás de sus pérdidas, que fueron las mías, del dolor inhumano y las lágrimas constantes… Y lo que pasó cuando nuestros destinos se separaron y yo me convertí en una de las prostitutas del campo de concentración de Ravensbrück, un lugar lleno de puentes y palomas blancas, cuyas plumas se ensuciaron de sangre y semen por dos razones: la simple y llana supervivencia y la lucha incesante, con armas escasas, contra el fascismo.